در این غذا همچنین فلاونوئیدهایی با خاصیت ادرارآور و گلوکوکینین، هورمون گیاهی با فعالیت ضد دیابت (عملیاتی که به کمک ترکیبات گوگرد و کروم کمک می شود) را می یابیم.
فضیلت های متعدد دیگری به پودر پیاز فله نسبت داده شده است.
در واقع یک گیاه ضد فشار خون (به دلیل وجود فلاونوئیدهای فوق الذکر و همچنین آلیین و مشتقات آن)، ورمیفیوژ، خلط آور، آنتی بیوتیک (به ویژه در سطح روده، به لطف عملکرد پری بیوتیک اینولین)، نرمولیپیدمیک (جلوگیری می کند) در نظر گرفته می شود.
تصلب شرایین و آسیب های ناشی از کلسترول بالا)، ضد ترومبوز (کاهش تجمع پلاکتی و جلوگیری از تشکیل ترومبوز)، ملین خفیف (به دلیل محتوای آن در پکتین و اینولین)، تصفیه کننده (پیاز باعث ادرار آور می شود) و ضد نقرس (به دفع مواد زائد نیتروژن دار کمک می کند). و اسید اوریک).
همچنین باید به یاد داشته باشیم که پیاز همه یکسان نیست.
انواع مختلف دارای سطوح بسیار متفاوتی از عوامل تغذیه ای هستند.
به عنوان مثال، پیاز زرد دارای بالاترین سطح فلاونوئید کل است (11 برابر بیشتر از سفید)، در حالی که پیاز قرمز حاوی بالاترین مقدار آنتوسیانین است (25 نوع مختلف که 10٪ از کل محتوای فلاونوئید را تشکیل می دهد).
موسیر، اگرچه واقعا یک پیاز نیست، اما حاوی 6 برابر بیشتر از پیاز ویدالیا، پلی فنول دارد.
بسیاری از این فعالیت های درمانی از زمان مصریان باستان شناخته شده است، به طوری که تقریباً در تمام نشریات پزشکی هر دوره می توان به خواص درمانی آن اشاره کرد.
با این حال، باید توجه داشت که بیشتر موادی که دارای این فعالیت‌های مهم هستند، همراه با محتوای گرانبهای ویتامین، زمانی که پیاز برای مدت طولانی در روغن در حال جوش می‌ماند، دچار تغییرات غیرقابل برگشتی می‌شوند.
بنابراین، بهترین آشپزی، پختن هشیار است که محدود به یک سفید کردن ساده یا قهوه‌ای شدن بسیار کوتاه است.
تنها در این صورت است که پیاز می تواند تمام خواص درمانی ارزشمند خود را به بدن ما منتقل کند.
در واقع، فقط یک پیاز وجود ندارد. پیاز انواع مختلفی دارد و هر گونه ایتالیایی ویژگی های خاص خود را دارد.
