نوعی نوشیدنی سنتی، چای سیاه منبع لذت و سلامتی است که با توجه به نوع درمان و هدف تولید متفاوت است.
علیرغم علاقه روزافزون به چای سبز و سفید، بسیاری از این موضوع غافل هستند که چای سیاه بیش از 90 درصد از بازار غرب را جذب می کند ، هم به تنهایی و هم به عنوان یک عنصر در محبوب ترین ترکیبات.
چای دبش ساده سیاه از گیاه کاملیا سیننسیس، به ویژه از برگ های خیس شده، خشک و سپس خرد شده آن به دست می آید.
این فرآیند باعث اکسید شدن آنها می شود و به همین دلیل رنگ تیره تری به خود می گیرند.
دو گونه رایج Cammelia sinensis اساساً چینی و هندی (Assam) هستند که دومی عمدتاً برای تولید چای سیاه استفاده می شود.
انواع دیگر چای مانند اولانگ (چای سبز و سفید) نیز بر اساس نوع فرآوری و محصول نهایی که باید به دست آید، از همین گیاه به دست می آیند.
چای پکو چینی با ارزش ترین نوع چای سیاه در نظر گرفته می شود، علیرغم این واقعیت که در چین به دلیل رنگی که در دم کرده به خود می گیرد، به طور خاص به آن قرمز می گویند.
با این حال، در خارج از کشور، اصطلاح چای قرمز بیشتر با robois، یک چای گیاهی مبتنی بر Aspalathus linearis، که به طور گسترده در آفریقای جنوبی مصرف می شود، شناخته می شود.
در قرن نوزدهم، در مناطقی مانند سیبری، تبت و مغولستان، ارزش چای سیاه به قدری بالا بود که از آن به عنوان ابزاری برای معامله به شکل آجرهای فشرده استفاده می شد.
فواید چای سیاه برای سلامتی
چای سیاه دارای خواص محرک طبیعی برای تمرکز و عملکردهای شناختی است که عمدتاً به دلیل وجود مواد عصبی مانند کافئین است که نامناسب آن را تئین می نامند.
کافی است بگوییم که یک فنجان چای سیاه به طور متوسط حدود 100 میلی گرم در مقایسه با 80 میلی گرم در یک فنجان قهوه دارد.
