صابون مراغه سیاه مناسب ترین صابون برای افرادی که جنوب زندگی می کنند

روغن زیتون از لحاظ تاریخی در صابون های مارسی به دلیل نزدیکی جغرافیایی آن استفاده می شود.

کارخانجات صابون مراغه سیاه همیشه از روغن تفاله زیتون از پرس دوم زیتون استفاده می کردند.

اولین فشار برای تامین بخش کشاورزی و غذایی این روغن رنگ سبز یا قهوه ای (همه به برداشت روغن زیتون بستگی دارد) به صابون های ما می دهد.

همچنین این روغن زیتون است که به صابون مارسی بوی بسیار خاصی می دهد.

دومی قوی تر است زیرا درصد روغن زیتون زیاد است و صابون تازه است.

روغن کوپرا 30 درصد باقیمانده صابون های زیتون ما را تشکیل می دهد.

روغن نارگیل به دلایل مختلفی استفاده می شود: به دلیل خاصیت کف کنندگی و سفت شدن صابون.

روغن پالم و روغن هسته خرما دو روغن مورد استفاده در صابون گیاهی مارسی هستند.

روغن پالم بیش از 200 سال است که استفاده می شود و از طریق مستعمرات فرانسه وارد می شود.

نه تنها به صابون گیاهی رنگ بژ می دهد، بلکه قوام جامد آن را برای استفاده عملی بهبود می بخشد.

با بازگشت به بحث روغن پالم، می‌خواهیم حقایقی را به شما ارائه دهیم.

نخل روغنی منشا آفریقایی دارد، در سال 1830 بود که هلندی ها این درخت را در جنوب شرقی آسیا کاشتند.

در دهه 1900، انگلیسی ها و هلندی ها شروع به بهره برداری از این روغن کردند، اما در دهه 1960 تقاضا برای رسیدن به پیامدهای عمده ای بر محیط زیست در دهه 1990 افزایش یافت.

بر اساس یک مطالعه در سال 2015، در اروپا، این افزایش تقاضا برای روغن پالم فراهم می کند.

محصولات کشاورزی (42%)، سوخت‌های زیستی (37%)، سوخت‌های صنعتی (11%)، خوراک دام (7%) و مواد اولئوشیمیایی (3%) (روان‌کننده‌ها، شمع‌ها، لوازم آرایشی و بهداشتی…)

در همان زمان، صابون مارسی سرنوشت معکوس داشت.

پس از جنگ جهانی دوم، با افزایش پودرهای لباسشویی، کارخانه های صابون سازی کم کم تعطیل شدند تا تنها 4 کارخانه سنتی تا به امروز باقی بمانند.

بنابراین افزایش تقاضا و مصرف بیش از حد روغن پالم از دهه 1960 ناشی از تولید صابون اصیل مارسی نیست.