دیوارهای برهنه در کاخ‌ها، قلعه‌ها، ویلاها و خانه‌های بزرگ اروپایی‌های ثروتمند در ابتدا با ملیله‌ها، پوشش‌های چوبی، پارچه‌های نقاشی شده یا چرم برای زینت پوشانده می‌شد.
با معرفی کاغذسازی در اروپا در اواخر قرن پانزدهم، امکان ایجاد یک فوم چسبی دیواری تزئینی ارزان قیمت به شکل فوم چسبی دیواری فراهم شد.
اصطلاح فوم چسبی دیواری گاهی اوقات شامل پوشش های دیواری ساخته شده از پارچه، شیشه تابیده شده، فویل فلزی یا پلاستیک و همچنین از کاغذ می شود.
اختراع فوم چسبی دیواری توسط فرانسه، آلمان و انگلیس ادعا شده است.
زمانی تصور می شد که چینی ها آن را اختراع کرده اند، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد فوم چسبی دیواری در خاور دور زودتر از اروپا مورد استفاده عمومی قرار گرفته است.
اولین فوم چسبی دیواری های اروپا با دست نقاشی یا شابلون شده بودند.
شابلون وسیله ای برای تولید طرح روی کاغذ، پارچه یا سطوح دیگر با عبور جوهر یا رنگ روی سوراخ های بریده شده در مقوا یا فلز بر روی سطحی است که قرار است تزئین شود.
تکنیک های تزئینی در قرن هفدهم شامل چاپ بلوک و گله بود.
چاپ بلوک یکی از قدیمی‌ترین روش‌های تاثیرگذاری طرح بر روی یک ماده است.
این یک فرآیند دستی است که از بلوک های چوبی، فلزی یا مشمع کف اتاق با طرح های کنده کاری شده استفاده می کند.
برای هر رنگ از بلوک متفاوتی استفاده می شود.
چاپ بلوک طرح ها از دیرباز در صنعت نساجی مورد استفاده قرار گرفته است.
فلاکینگ فرآیندی است که در آن الیاف یا فلزات پودری پس از کشیده شدن طرح با چسب یا لاک که به آرامی خشک می‌شود، روی کاغذ یا سایر پوشش‌ها پراکنده می‌شوند.
بنابراین سطحی که گله به آن می چسبد کمی از سطح پشتی بلند می شود.
نتیجه یک پوشش فوم چسبی دیواری با بافت غنی از مخمل یا آویزهای ابریشم است – شبیه به ملیله اما با تنوع رنگ کمتر.
کاغذهای دسته دار بخش برجسته ای از سهام در تجارت اولین تولیدکنندگان فوم چسبی دیواری در لندن را تشکیل می دادند که به نظر می رسد در تولید آنها پیشگام بوده اند.
در فرانسه آنها را برای مدتی papiers d’Angleterre (مقاله های انگلیسی) می نامیدند، اما در اواخر قرن 18 فرانسوی ها از نظر کیفیت و طراحی از انگلیسی ها پیشی گرفتند.
