گاوآهن چیزل مرکب سنگ های درون زمینتان را به جواهر تبدیل می کند

پیشرفت های مستمر در طراحی گاوآهن چیزل مرکب، انفجار کشاورزی پیشگام را در اواسط دهه 1800 ممکن کرد. کشاورزان در اروپای شرقی، آفریقای جنوبی، کانادا، استرالیا، نیوزلند و ایالات متحده، دشت‌های بومی تحت سلطه علف‌ها را کشت و آنها را به ذرت، گندم و سایر محصولات تبدیل کردند.

یکی از این مناطق، دشت چمن بلند در غرب میانه ایالات متحده، در برابر کشاورزی گسترده مقاومت کرده بود زیرا چمن ضخیم و چسبنده آن مانعی برای کشت بود. اما در سال 1837 آهنگر ایلینویز به نام جان دیر یک گاوآهن صاف و تخته‌ای فولادی اختراع کرد که می‌توانست چمن‌زار را بشکند.

امروزه این علفزار سابق، که بخش اعظم کمربند معروف ذرت را در بر می گیرد، یکی از پربارترین مناطق کشاورزی در جهان را در خود جای داده است.

مکانیزاسیون کشاورزی تا اوایل دهه 1900 با توسعه ابزارهای زیادی که به کشاورزان کمک می‌کرد تا زمین را با شدت بیشتری کشت کنند، از جمله تراکتورهایی که می‌توانستند چندین گاوآهن را به طور همزمان بکشند، ادامه یافت.

گاوآهن

با این حال، شیوه های خاک ورزی در شرف بررسی عمیق بود. دوره گرد و غبار بین سال‌های 1931 و 1939 آسیب‌پذیری کشاورزی مبتنی بر شخم را آشکار کرد، زیرا باد خاک سطحی گرانبها را از دشت‌های جنوبی ایالات متحده که در اثر خشکسالی ویران شده بود، برد و محصولات و مزارع ناموفق را پشت سر گذاشت.

بنابراین، جنبش حفاظت از خاک متولد شد و کشاورزان شروع به کشف روش‌های خاک‌ورزی کاهش‌یافته کردند که بقایای محصول را به عنوان پوشش حفاظتی زمین حفظ می‌کند.

محرک این جنبش انتشار بحث برانگیز کتاب «حماقت پلومن» در سال 1943 بود. توسط ادوارد فاکنر، کشاورز، که ضرورت گاوآهن را به چالش کشید. گزاره رادیکال فاکنر با توسعه علف کش ها مانند 2،4-D، آترازین و پاراکوات پس از جنگ جهانی دوم قابل قبول تر شد

و تحقیقات در مورد روش های مدرن کشاورزی بدون خاک ورزی در دهه 1960 به طور جدی آغاز شد. با توجه به نقش محوری که گاوآهن در کشاورزی ایفا می کند، تصور راهی برای انجام بدون آن کاملاً چالش برانگیز است و نیاز به اختراع مجدد تقریباً همه جنبه های تولید کشاورزی دارد.

اما بذرکارهای طراحی شده ویژه از دهه 1960 برای برآوردن الزامات مکانیزاسیون منحصر به فرد کشاورزی بدون خاک در حال تکامل بوده اند.

این بذرپاش‌های جدید، همراه با علف‌کش‌های شیمیایی، دو مورد از فناوری‌های اصلی هستند که در نهایت به تولیدکنندگان این امکان را داده‌اند تا به‌طور مؤثری در مقیاس تجاری بدون خاک‌ورزی عمل کنند.