همانطور که می دانید کیوی خارجی یک میوه غلیظ مغذی است. در واقع، حاوی بسیاری از مواد معدنی، ویتامین ها و مقدار مناسبی فیبر است. حالا بیایید با جزئیات مواد مغذی تشکیل دهنده کیوی را ببینیم.
پالپ کیوی از حدود 3 درصد فیبر تشکیل شده است که شامل فیبرهای نامحلول (مانند لیگنین و همی سلولز) و الیاف محلول به ویژه پکتین ها می شود. فیبر در روده هضم نمی شود،
اما هنگامی که به روده بزرگ می رسد رشد باکتری های مفید را افزایش می دهد و خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را کاهش می دهد و از ما در برابر عفونت ها محافظت می کند.
علاوه بر این، مصرف کافی فیبر فواید دیگری مانند افزایش حس سیری، بهبود انتقال روده و کاهش جذب قندها و چربی‌های ساده به‌ویژه کلسترول دارد. ویتامین C: همچنین به عنوان اسید اسکوربیک شناخته می شود، ویتامین C یک آنتی اکسیدان بسیار قوی است که در میوه ها و سبزیجات بسیار رایج است.
کیوی برای تامین بیش از 150 درصد از دوز توصیه شده روزانه این ویتامین کافی است که در مقایسه با مصرف ویتامین C یک پرتقال بسیار بیشتر است. ویتامین K: برای لخته شدن خون ضروری است اما برای جلوگیری از پوکی استخوان نیز مفید است.
پتاسیم: مواد معدنی ضروری در کنترل فشار خون، سلامت قلب، انتقال عصبی و تبادل آب و نمک در سطح سلولی. ویتامین E: آنتی اکسیدانی بسیار قوی، از سلول ها در برابر سموم محیطی و رادیکال های آزاد محافظت می کند.
دانه های کیوی به ویژه غنی از این ویتامین هستند. مس: با ترویج استفاده از آهن در تشکیل هموگلوبین شرکت می کند و در بسیاری از آنزیم ها یافت می شود. نقش مهمی در تشکیل کلاژن و الاستین، اجزای ساختاری اصلی بدن ما دارد.
کمبود مس می تواند باعث کم خونی، هیپرکلسترولمی، شکنندگی استخوان و دمیلین شدن سیستم عصبی شود. فولات (ویتامین B9): برای عملکرد طبیعی سلولی، رشد بافت، در کاهش خستگی جسمی و روحی ضروری است
و برای سلامت زنان به ویژه در دوران بارداری و شیردهی بسیار مهم است. کوئرستین: مولکولی با اثر آنتی اکسیدانی و ضد التهابی که سهم آن می تواند خطر بیماری قلبی و فشار خون را کاهش دهد.
لوتئین: یکی از فراوان ترین کاروتنوئیدهای موجود در کیوی است. مصرف زیاد لوتئین می تواند سلامت بینایی را تقویت کند. اکتینیدین : یکی از آلرژن های اصلی موجود در کیوی است. این می تواند هضم پروتئین ها را با آنزیمی که قادر به تجزیه آنها است بهبود بخشد.
