برای بزرگسالان، هیچ تداخلی بین مصرف چای سیاه و مصرف داروها یا مواد دیگر شناخته نشده است.
اما وجود کافئین این نوشیدنی را برای مصرف کودکان نامناسب می کند.
چای سیاه حاوی تئوفیلین و تئوبرومین است، موادی که علاوه بر عملکرد ادرارآور، خاصیت تحریک‌کنندگی و هیجان‌انگیز دارند.
اولی تنفس، سیستم عصبی مرکزی و میوکارد را تحریک می کند.
به طور کلی چای دوغزال مشکی فوایدی را برای بدن شما دارا می باشد که شما می توایند با مصرف آن از این فواتید بهره مند گردید.
دومی عملکردهای قلبی و عروقی را بر روی عروق کرونر انجام می دهد.
وجود پلی فنول ها و تانن ها – البته در مقادیر کمتر از چای سبز – به این نوشیدنی یک اثر آنتی اکسیدانی و محافظتی برای بدن ما می بخشد.
به نظر می رسد مصرف منظم چای سیاه مانند چای سبز باعث کاهش سطح کلسترول می شود .
وجود مداوم کافئین – و همچنین تئوفیلین و تئوبرومین که در صورت مصرف بیش از حد می توانند محرک باشند – می تواند باعث شود که مصرف چای سیاه پایه عصبی ، اضطراب و بی خوابی باشد.
اطلاعات ارائه شده نشان دهنده نشانه های عمومی است و به هیچ وجه جایگزین توصیه های پزشکی نمی شود.
برای اطمینان از یک رژیم غذایی سالم و متعادل، همیشه خوب است که به توصیه پزشک یا متخصص تغذیه اعتماد کنید.
چای نوشیدنی است که از دم کرده برگ های کاملیا سیننسیس تهیه می شود.
به طور خاص، چای سیاه از خرد کردن و خشک کردن برگ های تازه برای شروع تخمیر تهیه می شود و عمدتاً در اروپا، ایالات متحده آمریکا، آفریقا و هند مصرف می شود.
چای دارای خواص آنتی اکسیدانی است و از بین مولکول های موجود در آن، پلی فنول ها مسئول عطر و اثرات مفید چای هستند.
پلی فنول های مشخصه چای کاتچین نامیده می شوند، مانند اپی گالوکاتچین و اپی کاتچین که 50 تا 70 درصد از این ترکیبات را تشکیل می دهند.
در طی تخمیر، برخی از کاتچین‌ها ترکیب می‌شوند و تافلاوین و سایر فلاونوئیدها را تشکیل می‌دهند که به چای سیاه طعم و طعم متمایزی می‌دهد.
از طرف دیگر، چای سبز از برگ های تازه تهیه می شود و به سرعت برای جلوگیری از تخمیر پردازش می شود، در حالی که چای اولانگ نیمه تخمیر شده است.
