با خوردن نودل لیوانی هرگز به مشکلات گوارشی مبتلا نخواهید شد

غذایی که مردم در سرتاسر دنیا به طور مشترک از آن لذت می برند به عنوان رشته فرنگی شناخته می شود.

خاستگاه آن از شرق آغاز شد.

منشا نودل لیوانی چین است و امروزه به اقصی نقاط جهان فرستاده می شود.

در غرب از ۷۰۰۰ سال پیش گندم کشت می‌شد، اما در چین برنج و ارزن غذای اصلی هستند.

حدود 3000 سال پیش، در زمان سلسله هان، گندم معرفی شد و آرد به دست آمده در اینجا ” نودل ” نامیده می شد.

محصولی که از پنبه ساخته می شد بطری نام داشت .

این محصول آرد در سلسله سانگ جنوبی بسیار محبوب شد و تا به امروز در شمال چین ادامه دارد.

مردم از خوردن «بایونگ»، گروهی از کیک های برنجی، و رسم لذت بردن از خوردن رشته فرنگی، گروهی از رشته فرنگی، در جنوب لذت می برند.

در کره، نودل یک غذای درجه یک در <معبد گوریو> یا <گوریو دوگیونگ> است،

با قضاوت در مورد سابقه استفاده و ساخت و فروش آن در معابد، در زمان سلسله گوریو بود.

اعتقاد بر این است که فرهنگ نودل برای اولین بار از چین معرفی شد.

با این حال، روش ساخت متفاوت است و مواد بسیار متنوع تر،

از آنجا که گندم کمیاب بود، فقط طبقات بالا از خوردن آن لذت می بردند.

بنابراین رشته فرنگی که غذای گرانبهایی بود، فقط در مناسبت های خاص مانند مراسم اجدادی و ضیافت ها قابل خوردن بود.

به نظر می رسد رسم سرو رشته فرنگی در جشن عروسی از غذاهای ضیافت سلسله گوریو سرچشمه گرفته باشد.

در <Eumsik Dimibang> ، بهترین کتاب آشپزی سلسله چوسون ، آرد را با تخم مرغ مخلوط کنید و ورز دهید.

با قضاوت از روی رکورد، به صورت کالگوکسو نوشته شده و در آب گوشت قرقاول پخته غلتانده شده است.

می توان دید که رشته فرنگی به عنوان یک غذای محبوب در سلسله چوسون ساکن شده است.

گفته می شود که کره از طریق مبادله با سلسله سونگ در زمان سلسله گوریو وارد شد.