لوستر عنصری است که به عنوان جا شمعی استفاده می شود و دارای چندین بازو است تا بتواند چندین بازو را در خود جای دهد.
توسط یک پا پشتیبانی می شود یا می توان آن را به دیوار یا سقف وصل کرد یا از آن آویزان کرد.
لوستر برنز 5 شاخه از زمان های قدیم برای روشنایی و سوزاندن عطرها به اشکال مختلف استفاده می شده است.
اما آنها همچنین به طور گسترده ای برای عبادت استفاده می شوند.
در ادیسه هومر نقل شده است که در کاخ پادشاه فایاسی ها به نام آلسینو از جزیره اسکوریا، شمعدانی طلایی که بر روی محراب قرار داده شده بود به شکل پسری بود که مشعل های سوزان را در دست داشت.
رومی ها همچنین برای احترام به خدایان خود از لوستر استفاده می کردند.
چشمگیرترین آنها در تارانتو، در جنوب ایتالیا، در دریای مدیترانه، و در جزیره آگینا، در یونان ساخته شد.
در میان عبرانیان، «منورا» یک شمعدان یا چراغ نفتی است که از هفت بازو تشکیل شده است، یک بازو مرکزی و سه بازو که از هر طرف خمیده می‌شوند و هر کدام نمایانگر شاخه‌ای از دانش هستند.
در کتاب مقدس به آن اشاره شده است که از طلای جامد ساخته شده و به دستور خداوندی که این وظیفه را بر موسی تحمیل کرده است، با دستورات دقیق در مورد وزن (یک استعداد، یعنی 34 کیلو) و نحوه جعل آن اشاره شده است.
(با چکش) و مواد (طلای خالص) در مقابل خیمه برای روشنایی آن و بعداً در معبد اورشلیم قرار داده شده است.
نماد آن نشان دادن روشنایی جهان است.
از قرن نهم، لوسترها بخشی از تزئینات کاخ های سلطنتی و خانه های اشراف ثروتمند بودند و از قرن هجدهم به عنصری تبدیل شدند که خانه های پرآذین بورژوازی را تزیین می کرد.
امروزه آنها را می توان به ویژه در مغازه های عتیقه فروشی از طلا، نقره، برنز، چوب و غیره مشاهده کرد.
