کیسه پلاستیکی ، نایلکس رکابی چاپی یا کیسه نوعی ظرف ساخته شده از فیلم پلاستیکی نازک، انعطاف پذیر، پارچه نبافته یا منسوجات پلاستیکی است.
کیسه های پلاستیکی برای نگهداری و حمل و نقل کالاهایی مانند مواد غذایی، محصولات، پودرها ، یخ، مجلات ، مواد شیمیایی و زباله استفاده می شود.
بیشتر کیسه‌های پلاستیکی در درزهایشان با حرارت مهر و موم می‌شوند، در حالی که برخی با چسب به هم چسبانده شده‌اند یا دوخته می‌شوند.
بسیاری از کشورها در حال ارائه قوانینی برای حذف تدریجی کیسه های پلاستیکی سبک وزن هستند،
زیرا پلاستیک هرگز به طور کامل تجزیه نمی شود و باعث آلودگی ابدی پلاستیک ها و اثرات زیست محیطی می شود.
سالانه حدود 1 تا 5 تریلیون کیسه پلاستیکی در سراسر جهان استفاده و دور ریخته می شود.
از نقطه فروش تا مقصد، کیسه های پلاستیکی 12 دقیقه عمر دارند. تقریباً 320 کیسه سرانه در سال 2014 در ایالات متحده آمریکا استفاده شده است.
کیف های باز با دسته حمل به تعداد زیاد استفاده می شود. فروشگاه ها اغلب آنها را به عنوان یک راحتی در اختیار خریداران قرار می دهند.
برخی از فروشگاه ها برای یک کیف هزینه اسمی دریافت می کنند.
کیسه های خرید قابل استفاده مجدد و سنگین اغلب از نظر زیست محیطی بهتر از کیسه های خرید کاغذی یا پلاستیکی یکبار مصرف در نظر گرفته می شوند.
به دلیل مشکلات زیست‌محیطی و زباله، برخی از مکان‌ها در حال تلاش برای حذف تدریجی کیسه‌های پلاستیکی سبک وزن هستند.
درخواست‌های ثبت اختراع آمریکایی و اروپایی مربوط به تولید کیسه‌های خرید پلاستیکی را می‌توان به اوایل دهه 1950 یافت،
اما این موارد به ساختارهای کامپوزیتی با دسته‌های ثابت در کیسه در یک فرآیند تولید ثانویه اشاره دارد.
کیسه خرید سبک وزن مدرن اختراع مهندس سوئدی استن گوستاف تولین است.
در اوایل دهه 1960، تولین روشی را برای تشکیل یک کیسه یک تکه ساده با تا کردن، جوشکاری و برش یک لوله پلاستیکی صاف برای شرکت بسته‌بندی Celloplast در نورشوپینگ،
سوئد توسعه داد. طراحی تولین یک کیسه ساده و محکم با ظرفیت حمل بار بالا تولید کرد و در سال 1965 توسط Celloplast در سراسر جهان به ثبت رسید.
از اواسط دهه 1980 به بعد، کیسه های پلاستیکی برای حمل مواد غذایی روزانه از فروشگاه به وسایل نقلیه و خانه ها در سراسر جهان توسعه یافته رایج شد.
