همانطور که می دانید فرش 1200 شانه عظیم زاده از فرش های شرقی و ایرانی است.
فرش شرقی دارای اصالت بسیار فعلی و در عین حال کهن است، عاملی تعیین کننده که باعث می شود هم محل پیدایش و هم قدمت را درک کنیم.
اگر فکر کنیم که حتی هر منطقه، گاهی هر خانواده، طرح‌ها و نقوش منحصر به فردی دارد که قرن‌ها از طریق نسل به نسل منتقل شده است.
برای کارشناسان این صنعت، فرش ماشینی است که با آگاهی از آداب و رسوم افرادی که آن را تولید کرده اند، می توان آن را باز کرد.
ایجاد استفاده از مصنوع به معنای آشکار کردن نمادهای مذهبی یا شاعرانه است که به چشم متخصص روشن می شود.
مطمئناً پیمایش در بازار فرش آسان نیست: بنابراین بیایید راهنمای مختصری در مورد نحوه ارزیابی فرش ببینیم!
پرشیا، نام ایرانی باستانی ایران را می توان مهد سنت نساجی و هنر تولید فرش دانست.
نام‌گذاری انواع فرش ایرانی برگرفته از برخی از شهرهای مهم تولیدی مانند فرش همدان، فرش کرمان،
فرش شیراز و فرش نایین و یا از اقوام تولیدکننده آنها مانند قالی‌های قشقایی است.
اگرچه هر دسته دارای ویژگی هایی است که هر فرش را منحصر به فرد می کند، فرش ایرانی آنها با گره دستی و چگالی بالای گره ها مشخص می شوند.
تار و پود با نخ های پنبه ای ساخته می شود، در حالی که از پشم برای پشم گوسفند استفاده می شود، اغلب با کیفیت بالا مانند پشم کورک.
برای با ارزش ترین نمونه ها از ابریشم به تنهایی استفاده می شود.
از نظر شمایل نگاری، اصلی ترین عنصری که فرش ایرانی را مشخص می کند،
مدالیون مرکزی در اشکال مختلف و در طرح، نقوش گلی یا هندسی است که تکراری ترین آنها نقوش هراتی و نقش بوته است.
در افغانستان، قالی‌سازی ریشه‌های باستانی دارد و نسل‌ها به نسل‌ها منتقل شده است.
فرش های افغانستان با گره ایرانی ، نامتقارن، با تراکم بیش از 230000 گره در متر مربع ساخته می شوند.
پرز، تار و پود پشمی است. نقوش موجود عمدتاً گل (به شکل پای فیل) و نقوش هشت ضلعی (هشت ضلعی) است که اغلب با گل‌هایی به رنگ‌های آبی تیره، اخرایی و بژ است.
نقوش چندین بار روی سطح تکرار می شوند و به کل ترکیب ریتم فوق العاده ای می دهند.
رنگ های اصلی همه سایه های مختلف قرمز تیره هستند.
