محصولات مراقبت شخصی که موهای زائد صورت و بدن را از بین می‌برند برای رفع نگرانی‌های درهم تنیده در مورد بهداشت و ظاهر شخصی ساخته شده‌اند.
یکی از این محصولات نوره درمانی که به از بین بردن موهای زائد کمک شایانی می نمود.
این محصول به سادگی و در مدت زمان کوتاه موهای زائد شما را از بین می برد.
از بین بردن موهای بدن به جلوگیری از هجوم شپش ها و سایر انگل ها کمک کرد، به ویژه برای کسانی که در محله های نزدیک زندگی می کردند و دسترسی محدودی به حمام داشتند.
از آنجایی که مو عرق را به دام می‌اندازد، می‌تواند محل رشد باکتری‌ها و بوها باشد.
به این دلایل، در اوایل دهه 1900، “تمیز تراشیدن” با بهداشت اولیه مرتبط شد.
نگرانی در مورد ظاهر شخصی اغلب انگیزه‌ای برای روش‌های حذف موهای زائد است.
همین نگرانی ها اغلب برای ایجاد و تقویت هنجارهای هویتی و جنسیتی در فرهنگ های آمریکایی مورد استفاده قرار گرفته است.
شرکت ها محصولات اصلاح خود را به گونه ای به بازار عرضه کرده اند که استفاده از این محصول را با افزایش جذابیت، مردانگی یا زنانگی کاربر مرتبط می کند.
استانداردهای فرهنگی، شیوه ها و مد برای موهای صورت مردان در طول زمان تغییر کرده است و نوآوری ها و بازاریابی در این تغییرات نقش داشته است.
در طول دهه 1800، اصلاح با تیغ مستقیم فولادی، اغلب توسط یک آرایشگر انجام می شد.
هنگامی که ژیلت اولین تیغ ایمنی را در سال 1904 به ثبت رساند، تراشیدن خود در خانه برای مردان آسان تر شد.
در نتیجه، تراشیده شدن هم راحت‌تر و هم شیک‌تر شد.
از آنجایی که تیغ‌های ایمنی شخصی از تیغه‌های یکبار مصرف استفاده می‌کنند، مردانی که هر روز اصلاح می‌کنند نیز مجبور بودند مقدار ثابتی از تیغه‌ها را خریداری کنند.
بازاریابی برای محصولات اصلاح شخصی مردان بر این ایده تأکید داشت که مردی با صورت تمیز، مردی بهداشتی، مدرن و متمدن است (برخلاف مردی که هفته‌ای یک بار در آرایشگاه اصلاح می‌شود).
از اوایل قرن بیستم، تولیدکنندگان ریش تراش های ایمنی که به دنبال گسترش بازار خود بودند، این ایده را ترویج کردند که موهای بدن زنان ذاتاً مردانه و نامحسوس و همچنین غیربهداشتی است.
