با نودل کیمچی می توانید کودکان را ساکت کنید

در سلسله چوسون هم همینطور بود که از گندم سیاه به عنوان ماده اصلی استفاده می شد.

مواد اصلی رشته فرنگی ثبت شده در سلسله چوسون، آرد گندم و آرد ماش بود.

تولید نودل کیمچی به ویژه در منطقه کوهستانی شمالی، ناننگمیون با استفاده از گندم سیاه توسعه یافت.

Kalguksu با استفاده از آرد گندم توسعه یافت.

به طور خاص، رشته فرنگی، غذای آیینی که عمدتاً در معابد بودایی در دوران سلسله گوریو استفاده می شد، به دلیل سیاست سرکوب بودیسم در مراسم عمومی اجدادی خانوادگی مورد استفاده قرار گرفت.

این رشته‌ها به یک غذای معمولی در ضیافت‌های درباری در سلسله چوسون تبدیل شدند و در «جین‌چان اویگوه» یا «جین‌یون اویگوه» بیش از 20 بار داستان‌هایی درباره سوپ نودل ظاهر می‌شود.

ماده اصلی رشته فرنگی که در این زمان سرو می شد گندم سیاه بود.

پس از آزادسازی بود که نودل (نودل) تغییر شدیدی در رژیم غذایی ما ایجاد کرد تا جایی که با برنج، غذای اصلی قابل مقایسه بود.

از آنجایی که آرد گندم به‌عنوان غذای کمکی عمدتاً توسط ایالات متحده عرضه می‌شد، «صنعت سامبک» توسعه یافت و انواع مختلفی از جون و نودل‌های مبتنی بر آرد عرضه شد و حتی در کشور نیز با اجرای سیاست ترویج غذای ترکیبی، مواد مختلفی معرفی شد.

برای جبران کمبود برنج، دانه اصلی، جنبه های مختلف استفاده ظاهر شد.

منشاء رشته فرنگی حدود 3000 سال پیش تخمین زده می شود.

در زمان قرن سوم، چین به سه کشور تقسیم شد: وی، شو و وو .

زمانی بود که یکدیگر برای برتری رقابت می کردند و این نوع نودل برای اولین بار در سلسله وی که توسط جوجو تأسیس شد ظاهر شد.